خوردن حشرات در خیلی از کشورهای آسیای شرقی و آفریقایی رواج دارد. می‌گویند در چین هر جنبنده‌ای، مشتری خودش را دارد. کشوری پر جمعیت که نمی‌تواند سخت‌گیری‌های ما را در خوردن رعایت کند. اما خوردن هرجنبنده و بویژه حشراتی مثل سوسک و عقرب و هزارپا و جیرجیرک، هیچ وقت در پیشینه غذایی ما نبوده و با فرهنگ و ذائقه ما جفت و جور نیست. با این همه در ایران هم کم نیستند افراد یا گروه‌هایی که در شرایط استیصال، قحطی و بیماری و بنا به توصیه‌های غیرعلمی به خوردن غذاهای غیرمعمول روی بیاورند.
رمان «چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم» زویا پیرزاد را که خوانده‌اید؟ تصویر باران ملخ و طوفان ملخ را یادتان هست؟ آن سال برای تمیز کردن حیاط خانه مجبور می‌شوند پارو به دست بگیرند و گونی گونی ملخ بگذارند دم در. این وضعیت وضعیتی مثل استیصال از بیماری یا حتی خشکسالی و گرسنگی نیست اما شرایط عجیبی است که در پیوند با اعتقادی بی‌پایه و دهان به دهان شدن آن می‌تواند عده‌ای را به خوردن باران ملخی که از آسمان می‌بارد، ترغیب کند...
مادر زن دامادش را با ضربات سنگ کشت